Er zijn in onze beleving als mens maar weinig geuren die echt zo sterk verbonden zijn aan jouw herinneringen als vlees dat kan zijn en dan voornamelijk gebraden vlees. Of het nu de stoofpot van jouw oma is, de rook die je altijd binnenkreeg op de barbecue van pap, of die overheerlijke sappige biefstuk die jij altijd op zondag kreeg tijdens het familie diner. We komen dus weer terug op het feit dat vlees emoties kan oproepen. Het is echt niet alleen maar een ingrediënt op jouw bord. Het is echt een drager van verhalen, tradities en ook momenten die we allemaal koesteren.
We weten dat de vleesliefde iets is dat gewoon doorgegeven kan worden, dit gebeurt vaak van generatie op generatie, dit vaak zonder dat we het echt bewust doorhebben. Juist in deze overdracht schuilt er weer iets waardevols. In deze blog gaan we het hebben over de vraag: waarom gaat vleesliefde door de generaties, en hoe geef jij dat zelf door aan de volgende generatie? We hebben niet voor niets een voorliefde voor rundvlees en ook kalfsvlees ontwikkeld door de jaren heen.
Wanneer dat wij het hebben over de liefde voor het vlees, dan hebben we het natuurlijk over zoveel meer dan smaak. We hebben het hier ook echt over cultuur, gewoonten, zorg en ook verbondenheid.
In ontzettend veel van onze huishoudens in Nederland speelt vlees al een belangrijke rol en dat echt decennialang, zo wordt vlees echt dolgraag gegeten bij de feestelijke gelegenheden. Denk maar eens aan een braadstuk met kerst, het suddervlees op de zondag of gewoon de gehaktballen bij oma. Het vlees is bijzonder, het was niet voor elke dag, maar wanneer het bereid werd met liefde zoals oma dat deed dan was dit een moment die jouw herinneringen boekje in ging.
Tot ver in onze twintigste eeuw wisten we precies waar dat ons vlees vandaan kwam, dit kwam omdat de families vrijwel altijd een super nauwe band hadden met de boer en ook de slager, het kon ook zomaar zijn dat ze hun eigen dieren slachtten. We hebben het hier dan ook over een tijd waarin voedselproductie nog echt dicht bij huis plaatsvond. Je kende de mensen die jouw vlees leverden ook echt persoonlijk. Deze dieren liepen zelfs vaak in de wei naast de dorpsweg. Dit was gewoon zichtbaar voor iedereen.
Er was echt altijd respect voor het dier, maar ook voor de ambacht en zelfs het werk dat daarbij kwam kijken. Het slachten was echt geen dagelijkse bezigheid. Het was meer een moment van betekenis. Het dier werd namelijk volledig benut en echt niets ging er verloren. Van de karbonade tot aan de worst, van de bouillon tot aan de lever. Al deze zorgvuldigheid was vanzelfsprekend en kwam ook echt uit een bron van een diepe waardering voor de cyclus van het leven.
Dit is een vorm van respect die je de dag van vandaag nog altijd terug ziet in de gezinnen waarin dat vlees met echt veel aandacht wordt gekozen en ook bereid, hier kiest men echt vaak bewust voor kwaliteit, duurzaamheid en ook herkomst. We zoeken allemaal opnieuw de verbinding met de oorsprong van ons eten. Dat gebeurt bij de slager op de hoek, op boerenmarkten, en steeds vaker ook online bij leveranciers die transparant zijn over hun werkwijze.
Dit is een link met de oorsprong van het vlees, welke de ervaring weer een stuk rijker maakt. Als kind hoorde je namelijk verhalen van jouw ouders over hoe dat opa zelf zijn worsten maakte, hoe dat er op jouw erf geslacht werd, vaak met de hulp van jouw buren en ook familie. Dit is een tijd waarin dat er veel meer samengewerkt werd, samen gegeten werd en ook samen herinneringen gemaakt werden. Dit zijn verhalen die het vlees echt iets levends geven, zoals een brug tussen het heden en ook het verleden. Deze maken duidelijk dat vlees nooit zomaar een product was, maar nog altijd een gigantisch groot onderdeel is van een groter verhaal.
Voor ontzettend veel mensen is deze band met vlees een echt erfgoed geworden, dit niet alleen in de museale zin. Het leeft toch nog voort in gebruiken, gewoontes en vooral in de manier waarop we vandaag de dag nog altijd bijzondere momenten beleven met elkaar.
Het vlees wordt ontzettend vaak gekozen op de momenten dat we dolgraag willen uitpakken en ook echt iedereen willen laten genieten. Het maakt niet uit voor wie je kookt, wie je uitnodigt voor een diner of zelfs als je een barbecue wilt organiseren met jouw vrienden, vlees komt op deze momenten aan tafel en verbindt. Dit is natuurlijk geen toeval.
Waarom is dat zo? Vlees is een product dat tijd, zorg en ook aandacht zal gaan vragen. Zo bak je een goede steak niet alleen in haast. Een stoofgerecht heeft gewoon uren nodig. Een rollade moet worden opgebonden, gekruid en ook langzaam worden gegaard. Dit betekent natuurlijk dat je even stilstaat, de tijd neemt en ook echt iets deelt met de mensen om jou heen.
We leven momenteel echt in een tijd waarin alles snel, sneller en snelst moet, we zien dat er op het gebied van vlees een soort van tegenbeweging is ontstaan. Het is namelijk een manier om rust in te kunnen bouwen. Je wil kiezen voor aandacht in plaats van haast. Je ziet dit ook terug op zondagmiddag aan de eettafel, in zomerse avonden met een langzaam opgestookte barbecue, of zelfs op feestdagen waarbij het hoofdgerecht het resultaat is van een urenlange voorbereiding.
Het vlees maken doen we namelijk echt lang niet alleen maar voor ons zelf, nee we doen dit juist voor een ander. Het is namelijk een soort van gebaar omtrent zorg, het is een bord met liefde. Eerlijk? Misschien is dit juist de essentie van de vleesliefde door de generaties heen: Het is een superfijne manier om te zeggen dat je om iemand geeft. Wat is er nou toch mooier dan precies dat.
Het zijn juist om deze redenen dan ook dat het vlees blijft hangen, je herinnert je immers niet alleen de smaak, maar ook de warmte, de gesprekken, de mensen aan tafel. Vlees fungeert in die zekere zin als een soort cement tussen de generaties. Het verbindt ook echt jong en oud, maar ook zeker het verleden en ons heden. We mogen overigens ook niet vergeten dat vlees het dagelijkse en ook het bijzondere kan verbinden. Wat een kracht heeft vlees, toch?
Vraag maar eens rond, misschien wel aan jouw buurman of een vriend van jouw ouders: weet jij nog precies hoe dat de keuken van oma rook wanneer zij met draadjesvlees aan de slag ging? Verbaas je dan ook niet dat je veelal de ogen ziet sluiten en men ook echt zegt ja. Het is namelijk een super fijne herinnering. Misschien herinner jij je nog wel jouw eerste keer meehelpen met marineren voor de barbecue. Dit zijn toch wel echt bijzondere herinneringen.
Het zijn juist deze momenten die zich nestelen in ons geheugen. Het gebeurt echt niet alleen maar door de geur of de smaak. Vooral zien we dat dit gebeurt door wat er toen op het moment gebeurde, het samen zijn. Het eten werd namelijk een ritueel, vlees was daar dan ook een tastbaar onderdeel van.
De tijden veranderen nou eenmaal en daarmee ook onze relatie met vlees. Waar dat we vroeger elke dag vlees op het menu hadden staan, kiezen we tegenwoordig bewust voor kwaliteit boven kwantiteit. Dit is geen verlies van traditie, het is zelfs een verdieping ervan.
We eten met zijn allen veel minder vlees dan vroeger, maar wel van een betere kwaliteit. Deze ontwikkeling komt voornamelijk uit een groeiend bewustzijn over gezondheid, milieu en ook dierenwelzijn. Daarnaast is er ook belang van de herkomst van het vlees. We weten dat vlees al decennialang een vanzelfsprekend onderdeel was van ons dagelijkse menu. Dit vaak meerdere keren per dag. Nu is het vaker een veel bewustere keuze.
We willen allemaal dolgraag weten waar dat het vlees vandaan komt. Wie de dieren verzorgt heeft en ook wat het dier gegeten heeft, hoe dat het geleefd heeft en ook hoe dat het is verwerkt en verpakt.
We hebben een hernieuwde waardering gekregen voor ambacht en ook eerlijkheid in de keten. Men wil het verhaal achter hun vlees weten. Niet om nostalgisch te kunnen zijn maar ook om oprecht te begrijpen wat ze nou op tafel willen zetten. Dit maakt het verschil tussen eten en ook genieten.
Het prachtige aan een traditie is dat je deze zelf vorm kunt geven zoals jij dat wilt. De vleesliefde hoeft absoluut geen kopie te zijn van hoe jouw ouders dit deden. Het gaat er juist om dat je de kern weet te bewaren, door het liefde en aandacht te geven, daarnaast wil je respect hebben voor wat er op tafel komt. We hebben wat manieren die jou kunnen helpen om dit bewust te doen.
Een echt krachtige manier om liefde voor iets door te kunnen geven is door het samen te doen. Je wilt jouw kinderen helpen met het bereiden van vlees. Je wilt vertellen wat je doet en waarom jij een bepaald stuk vlees kiest en ook hoe dat jij het bereidt.
De kinderen leren echt door te doen en ook door die oude verhalen te horen. Zo kan een middag in de keuken samen al meer doen, het levert namelijk niet alleen lekker eten op maar ook herinneringen die blijven hangen.
Waar komt vlees vandaan? Waarom kies je juist voor dit stuk en niet de andere? Wat is het verschil tussen het grasgevoerd en ook het graangevoerd vlees?
Door echt open te kunnen praten over de herkomst, het dierenwelzijn en ook de smaak, geef jij juist aan de volgende generatie een bewuste manier van kijken door. Absoluut geen vanzelfsprekendheid maar een keuze.
In onze huidige supersnelle samenleving is het ongelofelijk makkelijk om eten maar een bijzaak te laten worden of zijn. Maar wanneer je van een maaltijd echt iets bijzonders wilt maken dan wil je betekenis geven aan wat er op tafel komt te staan. Dek de tafel maar eens mooi, eet ook echt samen en laat die telefoon weg.
Het vlees wordt op dat soort momenten zoveel meer dan alleen voeding. Het wordt een echt onderdeel van een ritueel, een herinnering en een gebaar van zorg.
We leven allemaal samen in een tijd waarin de keuzes rondom voedsel meer dan ooit onder de loep liggen. Vleesliefde hoeft hiervoor absoluut geen obstakel te zijn, sterker nog! Het kan zelfs een kracht zijn.
Wanneer jij bewust kiest voor kwaliteit, dierenwelzijn en ook verbondenheid, dan geef juist jij iets door. Jij geeft namelijk iets door dat diep geworteld is in ons allemaal. Het gaat hierbij absoluut niet om het vasthouden aan hoe dat het vroeger was, maar om het meenemen van wat waardevol is naar onze toekomst.
Wanneer jij jouw kind of kleinkind leert hoe je een steak bakt, of waarom dat stoofvlees zo bijzonder is, dan geef je méér door dan alleen een kooktechniek. Jij geeft op dit moment waarden door, maar ook geduld, aandacht, zorg en bovenal respect. Dit zijn precies waarden die niet vergaan. Die blijven, ook als de wereld om ons heen verandert.
Wij van Vleesch.nl weten dat de geur van gebakken vlees in de keuken echt iets magisch op kan roepen. De herinnering bijvoorbeeld aan een barbecue met jouw vader. Die eerste keer dat jij jouw kinderen uitleg gaf over het verschil tussen een rib-eye en een entrecote. Dit zijn absoluut geen toevalligheden, het gaat hier echt om liefde, gegrild, gestoofd of zelfs gebakken. Je wil deze liefde doorgeven en niet enkel met woorden, maar ook door samen momenten te maken. Doordat je verhalen vertelt, doordat je kiest voor kwaliteit, doordat jij vlees niet als vanzelfsprekend behandeld maar juist als iets waardevols ziet. Want vleesliefde, die gaat door de generaties. Zolang jij het maar doorgeeft.
